Mijn uitlaatklep vind ik bij collega’s. Maar andersom kunnen ze ook altijd bij mij terecht. We nemen altijd de tijd voor elkaar. Dan praten we over wat er is gebeurd. We hebben ook een bijzondere omstandigheden team dat contact met je opneemt wanneer je bij een heftige situatie betrokken bent geweest. Dit team bestaat uit een aantal ervaren SEH-collega’s die moeilijke situaties bespreekbaar maken en ervoor zorgen dat je niet met een zwaar gevoel naar huis gaat. Door te blijven praten houden we oog voor elkaars gevoelens en welzijn.
Die empathie loopt als een rode draad door onze afdeling. Het komt terug in onze werkwijze met patiënten, en in ons contact met elkaar. We steunen elkaar door dik en dun. Een zwangere collega? Tilwerk neem ik altijd van haar over. Een collega met een moeilijke casus? Dan check ik altijd even of ik werk uit handen kan nemen. Een collega met een moeilijke privé-situatie? Dan vraag ik altijd een keer extra hoe het gaat. Soms krijgen we ook te maken met agressie. Ook dan geldt; samen staan we sterk.
Ik denk dat de directe communicatie binnen onze afdeling erg bijdraagt aan de prettige werksfeer en manier van werken. Door het veelvoud aan acute situaties waar wij mee te maken krijgen wordt er veel doorzettingsvermogen van je gevraagd. Je moet stressbestendig zijn om in acute situaties goed samen te kunnen werken en het hoofd koel te houden. Ik voel de ruimte om mijn collega’s aan te sturen en direct feedback te geven wanneer dat nodig is. Vanwege de hectiek op de werkvloer is de feedback vaak direct. Daar moet je wel tegen kunnen. De openheid binnen de afdeling en goede band tussen collega’s maakt dat je op deze manier goed met elkaar kan werken en dat we samen de beste zorg kunnen leveren voor onze patiënten.”